XEF

XEF
Primer Aniversario

martes, 24 de abril de 2012

VIVIR UN SUEÑO por JC Crespo Bacete


Cuando crees que ya lo has visto casi que todo aparece gente como Juan Carlos y descubres que siempre hay alguién que te puede sorprender.
Me encantan sus fotografías y por lo que he visto en Xàtiva en Fotos a vosotros también. Me he decidido a pedirle que me cuente como ha llegado a conseguir esas fotografías que no dejan a nadie indiferente y bueno esto es lo que me ha contado....

                                         --------------------


Ahora recuerdo días como mi comunión, bodas de familiares y amigos...que entre otras cosas siempre tenían en común la figura del fotógrafo. De pequeño me fascinaba ver a esas personas tan misteriosas, con unas cámaras enormes colgando del cuello..¿ Cómo pueden entender y manejar con tanta soltura algo tan complejo a simple vista? y las preguntas y curiosidades empezaban a aparecer en mi cabeza, lo normal cuando eres tan pequeño y apenas comprendes nada.









Pero también quise ser cantante al escuchar por primera vez "Un beso y una Flor" de Nino bravo, actor al ver a John Travolta protagonizando Grease, torero al ver torear aquellas tardes de feria al Califa. Son sueños que vives de pequeño pero una vez creces y empiezas a comprender lo dura que es la vida los guardas escondidos en un baúl dentro de tu cabeza... En la mayoría de lo casos estos sueños seguirán años y años guardados, pasando a ser recuerdos y bonitas anécdotas que recordar...pero también existe la posibilidad de que uno de esos sueños venga a ti sin haberlo buscado y sin esperártelo.



Estudiaba diseño gráfico, me pareció un bonito mundo donde poder desarrollar mi imaginación  y aprender a resolver problemas mediante la comunicación, creía que había encontrado mi camino...pero no..
Una tarde haciendo un trabajo para clase con mis compañeros, uno de ellos sacó su cámara, era una cámara réflex, como las que llevaban los fotógrafos, entonces recordé aquel sueño que me inquietaba de pequeño, toque la cámara, era la primera vez que veía una de este tipo tan de cerca, tuve la oportunidad de poder manejarla durante un rato y aunque en aquel momento no comprendía nada de lo que veía, jamás lo olvidaré.









Llegó mi día.. el 27 de diciembre de 2010 el día que pude ahorrar lo suficiente para comprarme mi primera cámara. La noche anterior no pude dormir de lo nervioso que estaba, no me lo podía creer estaba apunto de conseguir esa maravillosa maquina que de pequeño me creaba tanta fascinación.

 
Desde aquel 27 de diciembre no me he despegado de ella.



Empecé a interesarme cada vez más, leía artículos, libros todo lo que estuviese relacionado con ella, y con ello comprendí que no era solo apretar un botón.




Me pasaba tardes y noches completas leyendo y leyendo, miraba el reloj y no lo entendía, las horas parecían minutos y los minutos segundos, no me lo podía creer, pero no podía podía parar, siempre he sido muy impulsivo y si se me metía algo en la cabeza costaba de desaparecer pero este no fue el caso. Me faltaba tiempo, poco a poco empece ha faltar a clase para dedicarle mas tiempo a ese sueño que estaba viviendo, cada vez entendía mejor como funcionaba la cámara y la cantidad de cosas que podía hacer con ella...mi obsesión seguía creciendo y creciendo, no tenía espacio en mi cabeza para pensar en fiestas, en amigos y menos a un para ir a clase.






Mis padres se dieron cuenta e intentaron que volviera a la realidad...deja la cámara y ponte a dibujar que es la carrera que has elegido y nos estamos esforzando mucho para pagarla... pero era demasiado tarde, en mi cabeza solo estaba la palabra fotografía, no podía concentrarme en otra cosa...



Diseño, Fotografía? Fotografía, Diseño? la FOTOGRAFÍA me da energía y la siento como nunca antes había sentido nada, estaba claro y si había que hacerlo era ahora, quien no arriesga no gana y yo arriesgué. Dejé los estudios de Diseño para formarme dentro de la fotografía.




Y a día de hoy...con 20 años y con todo el camino por recorrer, estoy viviendo este sueño al 100%, formandome y poniendo todo mi empeño. Espero que algún día deje de ser un sueño y pueda convertirse en mi profesión.


7 comentarios:

  1. Precioso!!!!!!!!!!!!!! Lucha por tu sueño JC. Tú vales mucho, no lo olvides nunca.......LUCHA!!!!!

    ResponderEliminar
  2. Preciosas fotos.Con tu inteligencia, llegaras muy lejos. Mucho animo y adelanteee!!

    ResponderEliminar
  3. Molt bo JC com ya vaig dir eres la nova promesa de la fotografia, continua la formacio.

    ResponderEliminar
  4. Seguro que consigues lo que te propongas, y sobre todo ese sueño tan lindo que has compartido con nosotros. Gracias por compartir y adelante.A por el sueño!!!!!!!!!!!!!!!

    ResponderEliminar
  5. Adelante con tu sueño, si no lo cumples te puedes arrepentir y yo siempre he dicho que solo me arrepiento en esta vida de no haber realizado por dejar aparcados los sueños que tuve, si funcionan bién y si no, nunca podre decir que no lo intente, adelante.

    ResponderEliminar
  6. Sempre he pensat la inmensa sort que tenen les persones a qui la vida els dona una vocació clara i la segueixen, perquè per elles treballar és gaudir. Un reconexisement als pares i mares que recolcen als seus fills quan no trien una profesió "no convencional". Cal molta valentia.

    ResponderEliminar